Κάποια στιγμή στην παιδική μου ηλικία, μου διάβασαν το παραμύθι του Πήτερ Παν. Λάτρεψα το αγόρι που μπορούσε να πετάξει,δε μεγάλωνε και ζούσε στη “Χώρα του Ποτέ”. Σκέφτηκα ότι αν έψαχνα,θα μπορούσα να βρω αυτή τη μαγική χώρα και να ζήσω για πάντα εκεί.
Στο μεταξύ, είπα να σπουδάσω στο ΤΕΙΘ Βρεφονηπιοκομιας και στη συνέχεια στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής του ΑΠΘ.Ο καιρός περνούσε και εγώ εργάστηκα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αλλά δεν ξέχασα ποτέ το όνειρό μου.
Άρχισα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο, “Οι 12 μήνες παίζουν κουκλοθέατρο’’ (εκδ. Βάρφη) και στη συνέχεια με μια υπέροχη ομάδα ανθρώπων φτιάξαμε τα “Νανουρίσματα και ξυπνήματα“ (εκδ. Τζιαμπίρη) και στη συνέχεια το “Σαν παραμύθι” επίσης εκδόσεις Τζιαμπίρη-Πυραμίδα.
Συνεχίζοντας να ψάχνω, ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στον Τομέα Εκπαιδευτικής Διοίκησης και Ηγεσίας.
Αν αναρωτιέστε τι έγινε στο τέλος, σας λέω ειλικρινά ότι τη βρήκα τη “Χώρα του Ποτέ“. Είναι η ζωή μου κάθε μέρα στο νηπιαγωγείο!
Τώρα, είμαι κι εγώ σαν τον Πήτερ Παν! Δε μεγαλώνω ποτέ, και μαζί με τους μικρούς μου μαθητές, κάνουμε ό,τι είπε εκείνος: ”Σκεφτείτε μόνο τις πιο ευτυχισμένες σκέψεις και θα πετάξετε…”
